கனடீய தமிழ் இளைஞர் யுவதிகளின் இருத்தல்கள்

-விவாதத்திற்கான சில புள்ளிகள்-

(Wednesday, August 16th, 2006 at 9:35 am )

புலம்பெயர் வாழ்வானது இளைஞர், யுவதிகளின் வாழ்வியற்பாங்கில் பெரும் மாற்றத்தையும், காலம் காலமாய் இதுதான் எங்கள் கலாச்சாரம் என்று கொண்டுவந்த தொன்மங்களின் அடிவேரையும் ஆட்டங்காணச்செய்துள்ளது. இரட்டைக்கலாச்சாரத்தில் உழலவேண்டிய காலத்தின் நிர்ப்பந்தத்தால், அதிகம் மனச்சிதைவுட்குட்பட்டு எது தனக்குரிய திசையென்று அறியமுடியாது ஏதிலியாய் அலைந்துகொண்டிருக்கிறது இன்றைய கனடீய தமிழ் இளைஞர் சமுதாயம். வன்முறையும், தற்கொலைகளும் கனடீய தமிழ் இளைஞர் சமுதாயத்தில் ஆழமாய் பதியஞ்செய்யப்பட, சின்ன முரண்பாடுகளுக்கே ஆயுதம் து¡க்கிக்கொண்டு இளைஞர்கள் திரிவதும், சாதாரண மனஅவசங்களிற்கே தற்கொலையே முடிவென இளைஞர் யுவதிகள் நாடுவதுமாய் இன்றைய யதார்த்தம் இருக்கிறது.

கனடீய தமிழ் இளைஞர் வன்முறையானது ஒரு வலைப்பின்னலைப்போன்றது போன்ற மாயையை வேற்றின மக்கள் மத்தியில், பத்திரிகைகள் உருவாக்கி விட்டனவென்றால், அது குறித்து சரியானவளவில் அக்கறைப்படாத அல்லது அவசியமற்றதென விலக்கிவைத்த எங்கள் தமிழ் சமுதாயத்தை நோக்கியே சுட்டுவிரல்நீட்டல் மிக உத்தமம். இளைஞர் வன்முறை குறித்து, ஒரு ஆய்வுநோக்கில் கனடீய தமிழ் இளைஞர் அமைப்பால் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட கட்டுரை மிக முக்கியமெனலாம். அந்த ஆய்வு, வன்முறை குழுக்கள் எவ்வாறு தோன்றுகின்றனவென்றும், அவை எந்தநோக்கில் கட்டுப்படுத்தப்படக் கூடியனவென்றும், பெற்றோர், வெகுசன ஊடகங்களின் பங்கு என்பன என்னவென்றும், ஒரு விவாதத்தை தொடர்வதற்கான மிகமுக்கியமான புள்ளிகளையும் விட்டுச்சென்றது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆனால் பத்திரிகைகளும், மக்களும் அது வழங்கிய அவதானங்களில் ஒன்றான, விடுதலைப்புலிகளுக்கும், இங்குள்ள இளைஞர் வன்முறை குழுக்களுக்கும் எவ்விதத் தொடர்புமில்லையென்பதை மட்டுமே பிரதானப்படுத்தி, பிற நல்ல விடயங்களை தவறவிட்டமை மிகந்த கவலைக்குரியது.

இளைஞர் வன்முறையானது அநேகர் நினைப்பதுபோல, இங்குள்ள இரண்டு மிகப்பெரிய வன்முறைக்குழுக்களைச் சுற்றி மட்டுமே வருகின்றன என்பது மிகவும் தவறு. அதுவானது இன்று பரவிப்படாந்து, உயர்கல்லூரியிலுள்ள வளரிளம்பருவத்தின் ஆரம்பக்கட்டத்திலுள்ள இளைஞர்கள் வரை எட்டியுள்ளது. இந்த வன்முறையானது தொடர்ந்து ஒரு குறிப்பிட்ட இளைஞர்களாலோ அல்லது குழுக்களாலோ எதிர்காலத்தில் எடுத்துச்செல்லப்படப்போவதில்லை. அதுவானது ஒரு குறிப்பிட்ட வயதுள்ளவர்களால் மட்டும் தொடர்ந்து எடுத்துச்செல்லப்படப்போகின்றது. வன்முறைக்குழுக்களில் ஆரம்பகால உறுப்பினர்களாய் இருந்தவர்களில் பலர், இன்று திருமணஞ்செய்து அல்லது குழுக்களைவிட்டு மிக அமைதியான முறையில் வாழ்க்கை நடத்த விரும்புகின்றவர்களாய் இருக்கின்றனர். ஆனால் ஆய்வில் குறிப்பிடப்பட்ட ஒரு இளைஞன் சொல்வதுபோல், ‘எனது நெருங்கிய உறவினர் ஒரு வன்முறைக்குழுவில் இருந்தார். அத்துடன் இந்த குழுக்களுடன் தொடர்பும் கொள்ளவேண்டாமெனவும் எச்சரித்திருந்தார். என்கின்றபோதும் என்னால் அதை விலத்திச்செல்லமுடியவில்லை, நான் ஒரு இளைஞர் குழுவில் இன்று இருக்கின்றேன்’ என்கின்றான். எனவே ஏலவே கூறியதுமாதிரி, இளைஞர் வன்முறைக்குழுக்கள் ஆனவை ஒரு குறிப்பிட்ட வயதில் (பொதுவாய் 16 வயதிற்கும் 25 வயதிற்கும் இடையில். உள்ளவர்களாயே தொடர்ந்து எடுத்துச் செல்லப்படப்போகின்றது என்பதைக்கருத்தில்கொண்டு இவைகுறித்த அக்கறையை எமது சமுகமும், ஊடகவியலாளர்களும், குடிப்பதற்கும் குரைப்பதற்கும் எனவிருக்கும் ஊர்ச்சங்கங்களும், பாடசாலைச் சங்கங்களும் வளர்த்துக்கொள்ளல் நல்லது.

யுவதிகள் தற்கொலைசெய்யும் அளவும் அண்மைக்காலத்தில் அதிகரித்துள்ளது என்பது
அனைவருக்குந்தெரிந்த ஓர் உண்மை. ஆனால் தற்கொலைகள் நடக்கும்போது அவை குறித்து பேசுவதும் பின்னர் அடுத்தகட்ட நடவடிக்கைகள் தொடர்பாய் அக்கறை கொள்ளாது இருப்பதும் நமக்குச் சாதாரணமாகிவிட்டது. காதல் என்பது புனிதமானதென்ற மாயைக்குள் சிக்கிக்கொண்ட பல யுவதிகள், அவை இடைநடுவில் தோல்வியுறுகையில் இவ்வாறான முடிவுகளை எடுப்பதும், மற்றும் உயர்கல்வி கற்று பட்டம் எடுத்தல் மட்டுமே வாழ்க்கையென யாழ்ப்பாண மேலாதிக்கசக்திகளின் மிச்சங்களினாலும் இவ்வாறான முடிவுகளை எடுக்கத்து¡ண்டப்படுகின்றனர். தற்கொலைகள் குறித்த விழிப்புணர்ச்சி அண்மைக்காலத்தில் சற்று அதிகரித்திருப்பதும், அவ்வாறான மனஅவசங்களுக்கு உட்பட்டவர்கள் மனந்திறந்து பேசுவதற்கு சில துறைசர்ந்த சமூகசேவகர்கள் தங்கள் நேரங்களை ஒதுக்க முன்வந்திருப்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

இளைஞர்களுக்கு விரிந்துகிடக்கும் வெளியுலக வாழ்வின் மிகச்சிறிய பகுதியையே யுவதிகள் அனுபவிக்க அனுமதிக்கப்படுகின்றனர் எனபதுவும், வீட்டில் கனவுகளுடன் அல்லது ஏமாற்றங்களுடன் தனித்துநிற்கும் பெண்களே இவ்வாறான முடிவுகள் எடுக்க முனைகின்றனர் என்றும் நான் நேரில், இணையதளங்களில் சந்தித்த தோழியர் பலர் கூறிய கருத்துக்கள் நினைவில் கொள்ளத்தக்கவை. இன்றைய புலம்பெயர்வாழ்வில் யுவதிகளை அவதானிக்கையில், அவர்கள் இன்னமும் ஈழத்து மிச்சசொச்ச காலாச்சார, பண்பாட்டுத்தொன்மங்களுடன் வாழ நிர்ப்பந்திக்கப்படுகின்றனர் என்பது தெளிவான உண்மை. ஆகக்குறைந்தது, பெற்றோர்கள் தங்கள் பெண் குழந்தைகளை ஒரளவு கண்காணிப்புடன் அவர்களுக்கு பிடித்ததைச் செய்ய அனுமதிப்பதும் இரட்டைக்கலாச்சாரத்தில் சிக்கித்திணறும் அவர்களுக்கு தமிழ்க்கலாச்சாரம் மட்டுமே உயர்ந்ததென்று திணிக்காமல் இருப்பதுவும் மிகவும் நல்லது (இங்கே தாய்மொழியையும், கலாச்சாரத்தையும் இரண்டாகப் பிரித்துப் பார்க்கவே விரும்புகின்றேன்).

ஏலவே சிலாகிக்கப்பட்ட வன்முறை, தற்கொலை ஆகிய இரண்டு விடயங்களுக்கு, இளைஞர், யுவதிகளின் திறமைகள் எங்கள் சமுதாய்த்தால் சிறந்தமுறையில் அடையாளங்காணப்படாமையுமே ஒரு காரணம் எனலாம். எனக்குத்தெரிந்தளவில் இளைஞர் குழுக்களில் இருப்பவர்களில் பலர் பன்முகப்பட்ட ஆளுமைகளுடன் இருக்கினறனர். ஆனால் அவற்றை தட்டிக்கொடுக்கவேண்டிய நாம் அவர்கள் நல்லவை அல்லாதவை செய்யும்போது மட்டும் கிளாந்தெழுந்து பேசுவபர்களாய் இருக்கிறோம் (உதாரணத்திற்கு அவர்களில் பலர் மேற்கத்தைய நடனங்கள் ஆடுவதில், பாடல்கள் பாடுவதில் மிக வல்லவராய் இருக்கின்றனர்). எங்கள் கலாச்சாரம் அவைகளல்ல என்று முகாரி பாடுவதைவிட, அவர்களுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் திறமைகளை எந்தவழியிலேனும் வெளிக்கொணரவேண்டிய பொறுப்பு நமக்குண்டு.

இந்தக்கட்டுரையில் இளைஞர் வன்முறையும், யுவதிகள் தற்கொலைகள் குறித்தும் மட்டுமே பேசப்பட்டனவெனினும் கனடீய இளைஞர், யுவதிகளின் இருத்தல்கள், வேறுபல மிகச்சிறந்த வழிகளில் இந்த புலம்பெயர்ந்த மண்ணில் பதிவுசெய்யப்படுகினறனவென்பதும் கவனத்தில்கொள்ளப்படவேண்டும்.

(நன்றி :பதிவுகள் - 2002ம் ஆண்டளவில் எழுதப்பட்டது)